ประวัติร่มและร่มกันแดด

ประวัติของร่มนั้นยาวนานและมีความสำคัญ จากลักษณะที่ปรากฏครั้งแรกของใบตาลธรรมดา ร่ม, อายุยืนยาวที่มีความหมายเหมือนกันกับความมั่งคั่ง จนถึงยุคปัจจุบันเมื่อถูกมองว่าเป็นสิ่งของทั่วไป ร่มสามารถตัดกับประวัติศาสตร์ของเราได้ด้วยวิธีที่น่าสนใจมากมาย ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี รสนิยมที่เปลี่ยนไป และการใช้งานใน ศาสนา ร่มที่เปิดใช้งานทั้งหมดจะเติบโตและเจริญรุ่งเรือง กลายเป็นหนึ่งในวิธีหลักที่เราปกป้องตนเองจากฝน ป้องกันแสงแดดด้วยร่มและ ร่มกันแดด ค่อย ๆ จางหายไปจากแฟชั่นซึ่งสามารถมีส่วนทำให้ความนิยมของหมวกเพิ่มขึ้น

ร่มกันแดดปรากฏตัวครั้งแรกในอียิปต์โบราณเมื่อกว่า 3,000 ปีก่อน สร้างขึ้นเพื่อปกป้องขุนนางและราชวงศ์จากแสงแดดและเปิดใช้งานไลฟ์สไตล์ที่ต้องการผิวซีด ชาวอียิปต์ไม่เคยพบเหตุผลที่จะกันน้ำร่มกันแดดและสร้างร่ม สิ่งประดิษฐ์นี้ถูกค้นพบในศตวรรษที่ 11 ก่อนคริสตศักราชที่ประเทศจีน ซึ่งร่มหนังชุดแรกเริ่มจำหน่ายในราคาที่สูงมากและใช้โดยขุนนางและราชวงศ์เท่านั้น ความนิยมที่เพิ่มขึ้นของร่มในจีนไม่สามารถไปถึงยุโรปได้ก่อนที่จะมีการสร้างเส้นทางการค้าที่มั่นคงในช่วงต้นของสหัสวรรษที่สอง ด้วยเหตุนี้ ร่มกันแดดแบบกันน้ำราคาแพงแบบไม่กันน้ำสไตล์อียิปต์จึงขยายไปยังกรีซและโรม ซึ่งเกือบทั้งหมดใช้โดยผู้หญิงที่ร่ำรวยเท่านั้น ประชากรชายของยุโรปมองว่าร่มเป็นผลิตภัณฑ์ของผู้หญิงที่อยู่ด้านล่าง และความภาคภูมิใจของพวกเขาทำให้พวกเขาต้องทนต่อแสงแดดและฝนที่รุนแรงด้วยหมวกและเสื้อโค้ต

การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันทำให้ประเพณีการถือร่มของสตรีผู้มั่งคั่งสิ้นสุดลง สภาพแวดล้อมที่เลวร้าย การขาดอาหาร สงครามอย่างต่อเนื่อง เศรษฐกิจที่พังทลาย สุขอนามัยส่วนบุคคลที่ย่ำแย่ และการขาดความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี ทั้งหมดนี้นำไปสู่การไม่มีร่มกันแดดและร่มในยุโรปมาเป็นเวลากว่า 1,000 ปี หลังจากการเริ่มต้นของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในอิตาลี ฝรั่งเศสและอังกฤษ ร่มกันแดดหญิงขนาดเล็กและมีราคาแพงกลับคืนสู่แฟชั่น (ปลายศตวรรษที่ 16) ส่วนใหญ่อาจได้รับอิทธิพลจากเรื่องราวและภาพวาดของดินแดนเอเชียอันห่างไกลซึ่งขณะนี้สามารถเข้าถึงได้ผ่านเส้นทางการค้าทางบก ประเพณีการเป็นเครื่องประดับสำหรับผู้หญิงยังคงบังคับใช้จนถึงกลางศตวรรษที่ 18 เมื่อ Jonas Hanway ชาวอังกฤษผู้โด่งดังเริ่มถือร่มที่แข็งแรงและเป็นชายมากขึ้นในการปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณะทุกครั้ง 3 ทศวรรษต่อมา ความอุตสาหะและความดื้อรั้นของเขาได้รับผล สังคมอังกฤษเริ่มยอมรับร่มเป็นเครื่องประดับทั่วไปที่ทุกคนสามารถถือได้ (เมื่อฝนไม่ตก แฟชั่นก็บังคับให้พวกเขาพกร่มไม่ใช่ที่ปลายด้าม แต่อยู่ตรงกลางพร้อมที่จับ หันไปทางพื้น ). แนวโน้มนี้แพร่กระจายไปทั่วยุโรปในไม่ช้า และนักประดิษฐ์นับไม่ถ้วนสามารถปรับปรุงการออกแบบกลไกและสร้างสรรค์ได้มากมาย ประเภทร่ม ที่ใช้กันอยู่ทุกวันนี้